موسیقی, حسی فرازمینی‌ست که در ابرها معلق و بی‌وزن نگهت می‌دارد.

تمام زمین را زیر پایت کوچک می‌بینی و در آسمان شناوری.

نت‌ها باله می‌رقصند و روحت را نوازش می‌کنند. یادت می‌آید هنوز هم خوبی وجود دارد.

موسیقی متحدمان می‌کند, نه فقط مردم یک کشور را, یا دین و یک گروه خاصی از مردم را؛ بلکه تمام آدم‌های روی کره‌ی زمین را گردهم می‌آورد. وقتی هق‌هق دردها و شکست‌هایمان در استودیوی جهان به گوش همه می‌رسد , جواب برمی‌گردد که آنها هم حسش کرده‌اند. این یعنی ما تنها نیستیم. آخر دنیایمان نیست. خوشی‌هامان و لحظات پرامیدمان را می‌توانیم در موسیقی فریاد بزنیم تا چراغ قلب کسی را روشن کند.

میان نت‌ها نیاز نیست تظاهر کنی کس دیگری هستی, یا دامنت را روی نقص‌هایت بکشی تا مبادا کسی ببیند. هر احساسی که داری, هرجایی که هستی, بگذار موسیقی تو را درک کند و به تو حق بدهد.

تپه ها زنده هستند

با صدای موسیقی

با آهنگ هایی که هزار سال است که میخوانند

تپه ها قلبم را پر میکنند

 با صدای موسیقی

قلبم میخواهد هر آهنگی که میشنود را بخواند

 

آهنگ صدای موسیقی از فیلم صدای موسیقی۱۹۵۹