یاسمن یوسفی | سرزمین من

کاش کسی نمی‌مرد

کاش کسی نمی‌مرد
فقط به جای دوری می‌رفت
و بعدش برمی‌گشت
در حالی‌که کسانی که سال‌های پیش رفته بودند، برگشته‌اند
یا اگر دلشان می‌خواست برمی‌گشتند
برای ملاقات هرچند کوتاه

کاش می‌شد از عمر خودت کم کنی،
تا بتوانی برشان گردانی
یا به بهایی دیگر
و همه‌چیز شاید و اگر نبود

یا حداقل کاش می‌شد به دنیای مرگ،

نامه نوشت یا تلگرافی داد
بعد جوابش را هم دریافت کرد
و این رفتن بی‌بازگشت،

این‌قدر قطعی و بی‌رحم نبود